Sıkça Sorulan Sorular

Yürümeye başlama yaşı açısından cinsiyet farkı yoktur. Destekle ayağa kalkma ve sıralamanın 9 ile 12 ay arasında başlaması, destekle yürümeye 12 aylıkken başlayıp desteksiz yürümeye 12 ile 18 ay arasında başlaması beklenir.

Tek başına doğuştan çarpık ayak hastalığına (pes ekinovarus) bazı ırklarda daha sık rastlanmaktadır. Ayrıca ailede daha önce bir çarpık ayak hikayesi varlığında yeni doğan bir bebekte de görülme olasılığı artmaktadır. Ancak, izole çarpık ayak oluşumu ile ilgili genetik araştırmalar sürmektedir ve bazı sonuçlar alınmaya başlamıştır. Öte yandan çarpık ayak hastalığı başka bazı genetik hastalıklarla da birlikte görülebilmektedir ve bu durumlarda o hastalıklara özel yaklaşımlarda bulunmak gerekir.

Düztabanlığın derecesine göre tabanlık tedavisinin süresi değişmektedir. Genel olarak tabanlık kullanımı çocuğun şikayetleri geçinceye kadar veya ayak şekli düzelinceye kadar kullanılmalıdır. Bu süre yetişkin hayatına kadar uzayabilmektedir.

Çocuk ayağa kalkıp yürümeye başladığından itibaren duruş bozuklukları tespit edilebilmekle birlikte boy uzamasının da belirgin olmasıyla sıklıkla kızlarda 11-12 yaşlarında, erkeklerde ise 13-14 yaşlarında daha belirgin hale gelmektedir. Ayrıca omurgada en sık eğrilik nedeni olan ergenlikte idiyopatik skolyoz denilen ve kız çocuklarında daha sık karşılaşılan tablo da yine bu yaşlarda ortaya çıkmasından dolayı omurga tarama muayeneleri de bu dönemlerde yapılmaktadır.

Çocuk ortopedi doktoru yenidoğan çağından 18 yaşına kadar çocukların ortopedik problemleri ile ilgilenir.

Yeni yürümeye başlayan çocuklarda parmak ucunda yürüme sık karşılaştığımız bir durumdur. Çocukta ek başka bir hastalık olmadığında bu tablo genellikle kendiliğinden gerileyen bir alışkanlıktan ibarettir. Ayrımı tabii ki bir çocuk ortopedisi muayenesi ile yapılabilir. Tek taraflı olduğunda, beraberinde başka hastalıkların varlığında ve çocuğun istese de topuğunu yere indiremediği durumlarda ise özellikle şüphelenilmeli ve bir çocuk ortopedistine başvurulmalıdır.

Çocuklarda skolyoz adı verilen omurga eğriliklerine doğuştan omurgada kemik gelişim problemleri, çocukta var olan kas veya sinir sistemi problemleri, geçirilmiş travmalar, karın içi veya göğüs kafesi içi organlardaki anormallikler neden olabilmektedir. Çocukta sıklıkla da nedeni tam olarak ortaya koyulmamış ve ergenlik döneminde ortaya çıkan skolyoz söz konusudur. Omurgada bir eğrilik fark edilen çocuğun bir çocuk ortopedistine gösterilmesi nedenin ortaya konmasında önemlidir. Skolyozun tedavisinde ise egzersizler ile takip, korse uygulamaları ve ameliyat ile tedavi seçenekleri mevcuttur. Altta yatan nedene göre bunların arasından uygun seçim yapılır.

Serebral palsi tanısı koyulması ile birlikte, çocuk ne kadar küçük olursa olsun, ileride oluşabilecek kısıtlılıkların önüne geçebilmek için tedaviye başlamak gereklidir. Bu durumda çocuk nörolojisi, çocuk ortopedisi, fizik tedavi, beyin cerrahisi hekimleri ve fizyoterapistler bir takım halinde çocuğun kısıtlamaları minimum olan aktif bir birey haline getirmek için çalışmaktadırlar.

Ülkemizde halen bu konuda zorluklar yaşansa da her geçen gün yeni imkanlar ile çocuklarımız eğitim ve öğretimden geri kalmamaktadır. İmkanları uygun olan okullarda serebral palsili çocuklarımız SP olmayan çocuklar ile aynı sınıfta okuyabilmekte, daha ileri düzeyde kısıtlılıkları olan çocuklarımız için ise bazı rehabilitasyon merkezlerinin bünyesinde okullar bulunabilmektedir. Ayrıca ile derecede bedensel kısıtlılığı olan çocukların eğitiminde belirli prosedürlere tabi olmakla birlikte okullardan çocuğun evine öğretmen de yönlendirilebilmektedir. Ayrıntılı bilgi için Milli Eğitim Bakanlığı ve rehabilitasyon merkezleri ile temasa geçilebilir.